Door Ingrid Meester /
Dit is de derde blog over compassie. Compassie is geen medelijden. Het is een vorm van verantwoordelijkheid. En wie geeft, ontvangt.
Compassie: wie geeft ontvangt
Compassie is, zo blijkt wel uit de voorgaande blogs, een houding waarin nogal wat van de mens gevraagd wordt. De ander behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden… Ik geef het u te doen. Het vraagt van je om in elk geval voor een moment niet jezelf, maar een ander centraal te stellen. En dan te doen wat nodig is. Eerlijk gezegd vind ik dat vaak best moeilijk. Ik denk al snel: ‘en ik dan…’ en ben beslist creatief te noemen in het bedenken van hele redelijke argumenten om mijn hoofd af te kunnen wenden.
Recent werd ik getroffen door twee mensen die geïnterviewd werden. Dirk de Wachter stelt in de Trouw van zaterdag 12 januari 2019 dat goed leven is: ‘Zorg dragen voor de ander. Nabij zijn. Dat is baatzuchtig, niet alleen maar altruïstisch, want het omkijken naar anderen geeft een heel vervullend gevoel.’ Dat was een bevestiging van wat een vrouw nog niet zo lang daarvoor in een documentaire vertelde. Zij had in haar persoonlijk leven in korte tijd tweemaal een enorm verlies geleden en wist nog niet hoe ze verder moest leven. Ze is naar Griekenland gegaan om in een vluchtelingenkamp als vrijwilliger hulp te verlenen.
Je zou er alle begrip voor hebben gehad wanneer deze vrouw tijd voor zichzelf zou hebben genomen. Om te rouwen, om te herstellen, om te bedenken hoe ze zelf haar eigen leven weer vorm zou willen geven. Maar nee, ze ging andere mensen in moeilijke omstandigheden helpen. En vertelde dat dat haar geholpen had. Ze voelde zich daar beter, ook al vond ze dat zelf gek klinken. Maar de confrontatie met het zien van veel meer ellende en mensen daadwerkelijk helpen, hielp haar om weer betekenis te geven aan haar leven.
Misschien is het uiteindelijk toch wel minder moeilijk dan het lijkt. Als je er maar op zou durven te vertrouwen dat je jezelf best even kunt vergeten. En dat je dan tot de ontdekking kunt komen dat je rijker bent geworden omdat je een ander hebt kunnen helpen. Maar ik geef toe: het blijft een mysterie dat ‘wie geeft, ontvangt, wie verliest, vindt en wie vergeeft vergiffenis ervaart’ (vrij naar Franciscus van Assisi).